این روزها در ارومیه هر لحظه نرخی متفاوت و بالا برای اجاره بهای مسکن اعلام می شود و این قیمت های نجومی غیر از مشکلات اقتصادی  که به جان مردم انداخته است معضلات اجتماعی بسیاری در پی خواهد داشت.

افزایش اجاره بها در ارومیه در طی یک سال گذشته سبب شده بسیاری از مستاجران امکان تمدید قراردادهای خود را نداشته باشند و کوچ به مناطق پایین تر و حاشیه شهرها را داشته باشند. بسیاری از مستاجران با تداوم افزایش قیمت اجاره ها در دو سال گذشته، دیگر قدرت ماندن در در داخل شهر را ندارند.

اجاره‌های بالا، شهر را غیرقابل سکونت کرده    

جواد راد یکی از شهروندان ارومیه که در بازار قدیمی ارومیه شاگردی یک قهوه‌خانه سنتی را برعهده دارد، ، اظهار کرد: چندین سال است به عنوان شاگرد در قهوه خانه داخل بازار کار می‌کنم و حقوق مشخصی دریافت می‌کنم که برای گذران زندگی صرف می‌شود.

وی، افزود: با توجه به درآمد پایین نمی توانم پس‌اندازی برای خرید خانه داشته باشم و همواره بخشی از حقوق دریافتی خود را به عنوان اجاره‌خانه هزینه می‌کنم اما افزایش حقوق ناچیز من با افزایش بی سابقه اجاره‌خانه هماهنگی ندارد.

راد ادامه داد: قبلا در حوالی خیابان استاد شهریار ارومیه منزل اجاره کرده بودم اما پس از گرانی اجاره‌بها توسط صاحبخانه مجبور به اجاره خانه‌ای کوچکتر در اسلام آباد و حوالی روستای بادکی شدم تا بتوانم کمی از پس مخارج سنگین زندگی بربیایم.

اجاره‌هایی که یک شبه چندین برابر می‌شود

صمد احمدزاده شهروند ارومیه ای، اظهار کرد: سال ۹۶ خانه ای را در منطقه رودکی اجاره کردم که نسبتا منطقه مرفه محسوب می شود، سال اول همان خانه را که به مبلغ ۸۰۰ هزار تومان اجاره کرده بودم در سال ۹۷ با تمدید و افزایش اجاره شد ۹۰۰ هزار تومان که مبلغ معقولی بود اما در سال دوم ۹۸ و با آغاز شیوع کرونا در اسفندماه که لزوم تمدید قراردادهای اجاره مطرح شد صاحبخانه به یکباره مبلغ ۱ و نیم میلیون تومان را مطرح کرد.

وی، افزود: مجبور به تمدید اجاره شدیم چرا که ستاد کرونا اجازه حمل اثاثیه را نمیداد اما به معنای واقعی کمرمان زیر بار فشار اقتصادی له شد و در اولین فرصت به خانه ای دیگر نقل مکان کردیم تا دیگر یک شبه اجاره چندین برابری تحمیل مان نکنند.

آسیب‌های حاشیه‌نشینی غیرقابل انکار است

نرخ های بسیار بالای اجاره ماهانه در بیشتر نقاط شهر ارومیه، این شهر را برای قشر کارگر و روزمزد و ضعیف جامعه غیرقابل سکونت کرده و افراد بسیاری برای سکونت به حاشیه ها پناه برده اند؛ حاشیه هایی که با گذشت سال ها به دلیل گسترش این کلانشهر به سمت خارج، جزئی از آن شده و این افراد را مجددا مجبور به جابه جایی می کند.

با این افزایش سرسام آور و کنترل نشده اجاره بهای مسکن اگر مردم حتی چیزی نخرند و چیزی نخورند و نپوشند نمی‌توانند مبلغ اجاره مسکن خود را بپردازند تا جایی که بعضی از افراد مجبور شدند که به حاشیه شهر بروند و یا به طور کل محل و سبک زندگی خود را تغییر دهند و این خود آغازگر معضلی جدید در جامعه خواهد بود.

در این میان تجربه ها نشان می دهد که با گسترش حاشیه نشینی احتمال بروز آسیب هایی نظیر جرم، فساد، اعتیاد و خشونت در حاشیه شهر بیش تر خواهد شد.

با توجه به افزایش هزینه های زندگی و فقر، مهاجرین مجبور به عقب نشینی به نواحی حاشیه ای شهرها شدند؛ به طوری که مهاجرین ساکن نواحی بالایی شهر به نواحی میانی و ساکنین نواحی میانی به بخش های پایین شهر جا به جا شدند.

بسیاری از این مستاجران اظهار می کنند که وقتی ماهیانه حقوق دریافت می‌کنیم چگونه می‌توانیم در کنار هزینه‌های زندگی خود آنهم در این بحران اقتصادی از جمله تامین مایحتاج و مواد غذاییاین اجاره های بالا را پرداخت کنیم و ۱۰۰ میلیون تومان هم برای سال آینده پس انداز کنیم تا در کوچه نمانیم؟ اگر با چشمی بینا به این قضیه نگاه کنیم می بینیم که با این میزان تورم  و درآمد عملا  این کار شدنی نیسن و به همین خاطر مجبور هستیم که به حاشیه شهر پناه ببریم.

اگر شرایط اجاره بهای مسکن به همین شکل ادامه پیدا کند و میزان افزایش قیمت مسکن تحت کنترل قرار نگیرد، حاشیه نشینی افزایش پیدا می‌کند و حتی کسانی هم که در حاشیه‌ها زندگی می‌کنند روز به روز به عقب رانده می‌شوند و این امر می تواند عواقب جبران ناپذیری را برای جامعه به همراه داشته باشد و ضرورت این امر می طلبد که مسئولان مربوطه بیشتر به این بحران ورود کنند تا از گسترش معضل حاشیه نشینی در شهر جلوگیری شود.