لذا آنچه كه در روزهاى اخير به وقوع پيوست تقابل اين مقوله با رفتارهاى غليظ و تند عده اى را نشان ميداد كه نتيجه آن غلبه هنر بر جبهه مخالف گشت چرا كه نه تنها از جايگاه فرهنگ كم نشد بلكه احاد مردم را متوجه ظرفيت هاى خود ساخت و بررسى فضاى مجازى مبين اين پيروزى بود

قطعا سياسيونى كه به مخالفت با هويت و فرهنگ به پا خواسته بودند نتيجه اين پيروزى را پيش بينى ميكردند اما هدف از اين تقابل، سوار بر هيجانات قوميتى بود كه ماندگارى يك هويت را در حذف هويت ديگر مى ديدند تا نتيجه آن برداشت چند راى از آراى احساسى عموم باشد
ليكن اگر سه نماينده اروميه به چالش هاى اقتصادى از جمله صفوف طويل مرغ و روغن در سراسر اروميه به همان آب و تابِ كليپ رقص كوردى ورود نميكنند پرده از ميزان نگرانى هاى اين آقايان بر ميدارد كه البته روح الله حضرت پور يعنى ساكت ترين چهره ايام دستگيرى آقاى شهردار و مديران شهرى اروميه هم از اين قافله عقب نماند و آخرين پتك خود را بر جان نحيف اين شهر كوبيد و با ايجاد تنش درصدد ماندن در صحنه بود و البته تاختن سيد سلمان ذاكر به كليپ اين رقص كه كثيرى از آراى خود را مديون مردم كورد اين ديار است را بايد به درايت و قضاوت همان مردم سپرد.

در پايان بايد گفت نه تنها اين رفتارها محدوديتى براى شكوفايى فرهنگى ايجاد نميكند كه قدرت و پتانسيل هنر و هنرمند را در جامعه تحكيم ميبخشد و اهميت آن را ارتقاء ميدهد. حال اين شما و اين ميدان جدال با هويتى چند هزار ساله كه هنوز هم لباس اصيل آن بر تن زنان و مردان مزين گشته و موسيقى، رقص، تاريخ و زبان آن در تهاجم بى هويتى ها قد برافراشته و متكى بر اصالت خويش است و سالهاست تبلور همزيستى و برادرى در شهر رنگين اروميه است