١-تئاتر كوردى و چالش هاى كلى پيرامون آن در اروميه را چگونه مى بينيد؟

فضاي تئاتر كل كشور داراي مشكلات فراواني هست و قطعا اروميه هم از اين استثنا مبرا نيست ،درد مشترك هست ،کمبود بودجه ، عدم حمایت ،نبود زيرساختهاي مناسب ،مشکلات سخت افزاری ونبود سالن پلاتوی استاندارد و همچنین نبود امکانات نرم افزاری ،نبود فضاها آموزشي خصوصي و اکادمیک،كه تاثیر ي مستقیم بر سطح كيفيت هنرهای نمایشی گذاشته است بسيار چشم گير است .

در اين بين مقوله اقتصادي و تاثير آن بر زندگي شخصي هنرمندان و به تبع كار انها بيش از گذشته مشكلات را دو چندان كرده است كم شدن بنیه اقتصادی بيگمان ارتباط مسقیمی بر سطح کمی وکیفی تئاتر میگذارد،وجود مشکلات اقتصادی وشرایط سخت هنرمندان عملا تئاتر را به درجه زوال رسانده است در این بین شرایط تئاتر کردی مشکل تر هم هست چون اکثر نمایشهای کردی توسط هیچ موسسه یا ارگانی های دولتي يا موازي جذب و حمایت نمیشوند ،وقطعا درامد حاصل از فروش کارها کفاف وجوابگوی هزینه های نمایش نخواهد بود و این فرایند تولیداثرات فاخر رو به شدت پایین می اورد .

در اين ميان مسئله مهم ديگري که هنرمندان ما از ان محروم هستند صداو سیماست ، عدم نبود برنامه هنری کردی در صدا سیمای استان باعث شده طبیعتا هیچ هنرمندی هم جذب نشود واین از چالشهای بزرگ ماست

٢-عمده ترين تاثير اين هنر بر اداب و فرهنگ اين شهر را در چه ميدانيد
اگرچه تئاتر كردي در اروميه نوپا وکم سابقه است ولی درنبود رسانه های جمعی مانند تلوزیون و..میتواند نقش یک لیدر را در به چالش کشیدن ضعفها ی فرهنگی و یا فرهنگ های نادرست ايجاد كند و در راستاي فرهنگ سازي و نهادينه كردن نوعي انديشه و تفكر انتقادي بسيار موثر باشد.تئاتر علاوه بر سرگرم کننده بودن به علت پويا بودن و سر زندگي و ايجاد ارتباط دروني با مخاطب میتواند با انتقال محتوا وروشنگری کردن باعث تولید اندیشه ،تغییر ودگرگونی شود

٣-عمده ترين اسيب هاى اجتماعى جامعه كوردى و ميزان ورود تئاتر به آن را چگونه ارزيابى ميكنيد
بي ترديد يك تفكر تئاتري بايد فضاي فرهنگي جامعه خود را بشناسد وبر آسيبهاي اجتماعي و معضلات اجتماعي جامعه خود اگاه باشد تا بتواند در لايه هاي زيرين و سخت جامعه با زبان هنر گاها تلخ و گاها شيرين نفوذ كند و و تغيير ايجاد كند .تئاتر میتواند فریاد یک ملت در برابر نابربریها باشد، میتواند ترویج دهنده تاریخ و رسوم درست و کهن یک ملت باشد تئاتر میتواند صدای مظلومیت یک زن و ناله های یک کودک باشد ،میتواند با اگاهی دادن باعث تغییرات مثبت در بسیاری از ارکان زندگی مثل ازدواج اسان ،تحكيم بنیان خانواده و تربیت درست فرزندان به عنوان سرمایه های اینده یک ملت باشد…………

٤-آيا تاكنون اتاق فكرى براى شناخت اين اسيب ها از سوى فعالان اجتماعى تشكيل شده است؟

به نظر من در این زمینه کم کاری از هردو طرف مشهود هست و ایجاد کارگروهای مشترک جهت آسیب شناسی و شناخت دردها و معضلاتی که جامعه ما با آن در گیر است ، میتواند نقشه راهی باشد تا هنرمند ما بتوانند با لمس این کاستیها و شناخت انها دردهای انها را بر روی صحنه ها فریاد بزند تا بلکه گوشها مسئولان بشنوند و به فکر فرو بروند !!

٥-ريه هاى درگير تئاتر به اين ويروس و مشكلات پسا كرونايى را چگونه پيش بينى ميكنيد؟ این روزها حال تئاتر اصلا خوب نیست و به سختی نفس میکشد،هیچ فریادی درصحنه شنیده نمیشود، گردو غبار بر صندلها و سالن تئاتر نشسته وسالن ها خالی از قهقه ها ست و اشکی بر گونه ها ی تماشاسرازیر نمیشود سردی سالن ها پیکر تئاتر را فرا گرفته و هیچ گرمایی و هیچ نفسی نیست تا شوق افریدن را در هنرمند ایجاد کند وشاید نفسش بند بیاد و این پایان زیبایها خواهد بود